Stacja kolejowa Polanica-Zdrój zlokalizowana jest w malowniczym kurorcie Polanica-Zdrój, w Polsce. Ta urokliwa miejscowość znajduje się w województwie dolnośląskim, na terenie powiatu kłodzkiego.
Zgodnie z klasyfikacją Polskich Kolei Państwowych (PKP), stacja ta została oznaczona jako dworzec lokalny, co podkreśla jej rolę w regionalnym systemie transportowym.
Ruch pasażerski
Ruch pasażerski w Polanicy-Zdroju stanowi istotny element lokalnej infrastruktury transportowej. Analiza danych dotyczących liczby pasażerów korzystających z stacji kolejowej wykazuje zmiany w czasie.
| Rok | Liczba pasażerów na dobę |
|---|---|
| 2017 | 150 do 299 |
| 2022 | 300 do 499 |
Dane z ostatnich lat wskazują na wzrost liczby pasażerów, co może być wynikiem rozwoju turystyki oraz poprawy jakości usług kolejowych.
Lokalizacja
Stacja kolejowa zlokalizowana jest na trasie kolejowej, która prowadzi z Kłodzka do Kudowy-Zdroju. To miejsce nie jest zelektryfikowane i pełni ważną rolę lokalną, znajdując się w pewnym oddaleniu od centrum Polanicy-Zdroju.
W przeszłości stacja ta znajdowała się na terenie wsi Sokołówka, znanej wcześniej jako Falkenhain. Do 1952 roku wieś ta była częścią gminy wiejskiej Polanica Zdrój, a obszar ten w 1954 roku został włączony do Polanicy. Cała wieś została ostatecznie przyłączona do miasta w 1973 roku, równocześnie z Nowym Wielisławiem.
Historia
W drugiej połowie lat 80. XIX wieku podjęto decyzję o zbudowaniu połączenia między Kłodzkiem, które było stolicą regionu, a uzdrowiskami usytuowanymi na zachodzie powiatu kłodzkiego. Prace związane z realizacją tego ambitnego projektu rozpoczęły się w latach 1886–1890. Wówczas w Polanicy-Zdroju powstał przystanek osobowy, który miał na celu obsługę podróżnych oraz niewielkiego ruchu towarowego. Do dyspozycji pasażerów oddano skromny dworzec z poczekalnią oraz małym magazynem.
15 listopada 1890 roku zarejestrowano historyczny moment, gdy pierwsza lokomotywa przybyła na stację. Z biegiem lat liczba odwiedzających Polanicę-Zdrój ciągle rosła. W związku z tym w latach 1914–1918 podjęto decyzję o przebudowie stacji. W tym okresie skonstruowano część towarową, w skład której weszły wagę, rampę ładunkową oraz plac przeznaczony do załadunku. Dodatkowo dobudowano trzeci tor, co pozwoliło na swobodniejsze mijanie się pociągów oraz wydłużono perony z 50 do 250 m, co znacząco ułatwiło transport.
Po zakończeniu II wojny światowej i przyłączeniu ziemi kłodzkiej do Polski, w maju 1945 roku stację przemianowano na Wrześniów, a miastu nadano nazwę Puszczyków Zdrój. W maju 1946 roku Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ustaliła, że nową oficjalną nazwą stacji będzie Polanica-Zdrój.
Obecnie w budynku dworca funkcjonuje jedynie poczekalnia dla podróżnych, urządzona w miejscu dawnego holu kasowego. Kasa biletowa jest zamknięta, a stacja straciła możliwość obsługi towarowej. Wjazd na teren części towarowej jest zabezpieczony technicznie, a ruch pociągów odbywa się pod czujnym okiem dyżurnego ruchu.
W 2013 roku stacja przeszła gruntowny remont, który obejmował wymianę torowiska oraz przebudowę peronu, co uczyniło go dostępnym dla osób z niepełnosprawnościami. Ponadto odnowiono wiaty, a zamknięcie remontu miało miejsce 9 czerwca 2013 roku. Dziś w Polanicy-Zdroju stację obsługują szynobusy Kolei Dolnośląskich.
Na terenie stacji można również zobaczyć semafory kształtowe, które stają się coraz rzadszym widokiem. Co ciekawe, stacja zrealizowała rolę dworca w Lutyniu w filmie „Wielki Szu”.
Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":
Park Zdrojowy w Polanicy-Zdroju | Ochotnicza Straż Pożarna w Polanicy-Zdroju | Lądowisko Polanica Zdrój – SCM | Etnograficzne Muzeum Misyjne w Polanicy-Zdroju | Osiedle na Stoku (Polanica-Zdrój)Oceń: Polanica-Zdrój (stacja kolejowa)